Aktualności

Młodzi ludzie, dialog i nawrócenie

Z okazji Światowych Dni Młodzieży (ŚDM) pojawiły się kontrowersje między dwoma stanowiskami, które, jeśli je nieco przeanalizować, mogą być postrzegane jako alternatywne. Ale tak nie jest, jeśli przyjrzeć się bliżej.

Ramiro Pellitero-1 sierpień 2023-Czas czytania: 4 minuty
ŚDM

Dla niektórych Światowe Dni Młodzieży powinny mieć na celu zjednoczenie młodych ludzi, przyjęcie różnorodności kulturowej i religijnej, promowanie solidarności i międzykulturowości (wszystko to można podsumować w haśle dialog), ale nie konwersji (zwłaszcza jeśli myślimy o agresywnie narzuconej konwersji).

Dla innych ŚDM powinny mieć jako swój główny cel konwersja do Chrystusa lub ewangelizacji (głoszenia Ewangelii); ponieważ wola Boża nie może sama z siebie chcieć różnorodności religii. Co więcej, czyjeś przekonania nie są obojętne czy nieistotne. Dlatego skupienie się na przyjmowaniu różnorodności i dialogu może prowadzić do epistemologicznego indyferentyzmu, który sprawiłby, że każda próba nawrócenia byłaby arogancką agresją.

W ten sposób dialog przeciwstawiałby się nawróceniu lub ewangelizacji.

Szeroko rozumiana ewangelizacja

Paweł VI wyjaśnia jednak, że ewangelizacja jest rzeczywistością dynamiczną, procesem składającym się z kilku elementów: "odnowa człowieczeństwa [kryteriów, wartości i zainteresowań, z poszanowaniem sumienia i przekonań], świadectwo, wyraźne głoszenie, przylgnięcie serca [nawrócenie], wejście do wspólnoty, przyjęcie znaków, inicjatywy apostolskie" (Adhortacja "Ewangelizacja Kościoła"). Ap. Evangelii nuntiandi, n. 24). Te elementy, dodaje, mogą wydawać się przeciwstawiać lub wykluczać się nawzajem; ale w rzeczywistości są komplementarne i wzajemnie się wzbogacają; i dlatego każdy z nich musi być zawsze postrzegany jako zintegrowany z innymi.

Oznacza to (i do tego chcieliśmy dojść), że nawrócenie jest elementem szerszego procesu, jakim jest ewangelizacja; i że obejmuje szacunek i dialog, a także chrześcijańskie świadectwo i głoszenie Chrystusa, przechodząc przez osobiste nawrócenie do doświadczenia tego, co chrześcijańskie w Kościele, co prowadzi z powrotem, zamykając cykl do dialogu i chrześcijańskiego świadectwa.

Innymi słowy: spotkanie, dialog i przyjęcie z jednej strony, a z drugiej głoszenie Chrystusa i wezwanie do nawrócenia nie są rzeczywistościami, które można sobie przeciwstawić; są raczej komplementarne: wymagają siebie nawzajem i nie mogą się wzajemnie zastępować.

Jeśli zwrócimy się do Ewangelii, zobaczymy, jak Jezus łączy w swoim nauczaniu spotkanie i dialog z ludźmi wraz z wezwaniem do nawrócenia i głoszeniem Królestwa. Co więcej, już przez samą tajemnicę Wcielenia, która Go konstytuuje, Jezus Chrystus łączy w sobie dialog zbawienia, który Bóg chce ofiarować światu (ponieważ jest Słowem, które stało się człowiekiem) oraz Ewangelię (głoszenie zbawienia i wezwanie do nawrócenia) w ich osobowej pełni. Istnienie Jezusa Chrystusa i Jego odkupieńcza ofiara z siebie jest formą, jaką dialog Boga z ludzkością przybiera w pełni objawienia. Dlatego my, chrześcijanie, powinniśmy dążyć do zjednoczenia obu aspektów, począwszy od naszego życia w Chrystusie przez Ducha Świętego.

Spotkanie i głoszenie, dialog i wezwanie do nawrócenia

Czy misja to to samo co ewangelizacja? Jak sugeruje samo słowo ewangelizacja (rozumiane nie tylko jako pierwsze głoszenie Ewangelii, ale jako wszystko, co Kościół robi w ramach swojej misji i co chrześcijanie robią, aby szerzyć przesłanie Ewangelii w naszym życiu) to działanie wprowadzać w życie, "w czyn", misję, którą powierzył nam Pan: ewangelizować, głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu.

Każdy chrześcijanin jest posłany, aby dawać świadectwo i głosić wiarę swoim życiem i słowami. Przede wszystkim, gdziekolwiek się znajduje, z obfitą pomocą Bożą i w ramach rodziny kościelnej. Ponadto może otrzymywać dary (charismas), aby współpracować z innymi w różnych zadaniach lub posługach w ramach wielkiej misji ewangelizacyjnej.

Młodzi ludzie są wezwani do spotkania, do dialogu na temat wyzwań dzisiejszego świata. Ten dialog i te wyzwania są również wyzwaniami stojącymi przed misją Kościoła. Ze strony chrześcijan dialog (dla dobra zbawienia) jest jednym z kluczy do konstytucji duszpasterskiej. Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II. Programowa encyklika Pawła VI, Ecclesiam suam, opublikowany w czasie, gdy trwały prace Soboru, poświęca swoją trzecią część dialogowi o zbawieniu. Określa niektóre cechy tego dialogu: jasność, życzliwość, zaufanie i roztropność pedagogiczna (por. n. 35), bez wyrzekania się tożsamości chrześcijańskiej.

Młodzi chrześcijanie uczestniczą wraz ze swoimi rówieśnikami w ulepszaniu społeczeństwa i przekształcaniu świata dla dobra wszystkich. W swoich spotkaniach i dialogach z innymi młodymi ludźmi mają propozycję, wiarę, która przynosi światło i życie światu i ludziom.

My, chrześcijanie, nie pozostawiamy "na boku" tej propozycji (która obejmuje głoszenie Chrystusa i wezwanie do nawrócenia) w naszym spotkaniu i dialogu ze wszystkimi. I odwrotnie: proponując przesłanie Ewangelii, nie zapominamy również o dialogu na temat wielkich pytań i wyzwań naszych czasów. Dlatego dbamy o nasze spotkania, przyjaźnie i pracę z tymi, którzy nas otaczają.

Jak ten dialog-wezwanie do nawrócenia powinien wyglądać w praktyce? W każdym przypadku zależy to od odpowiedniego rozeznania duchowego, eklezjalnego i ewangelizacyjnego. W tym rozeznaniu głównym protagonistą jest Duch Święty (stąd znaczenie życia duchowego, opartego na modlitwie i sakramentach), który pomaga nam przezwyciężyć konflikty, przezwyciężając jałowe polaryzacje.  

Biuletyn informacyjny La Brújula Zostaw nam swój e-mail i otrzymuj co tydzień najnowsze wiadomości z katolickim punktem widzenia.