W dniu Wniebowstąpienia Pańskiego (gdzie nie zostało ono przeniesione na następną niedzielę) Ojciec Święty zwrócił się do Papieskich Stowarzyszeń Misyjnych z długim Orędziem o bardzo silnym podłożu programowym, które ma na celu skierowanie tej ważnej organizacji misyjnej w przyszłość, dla coraz bardziej wykwalifikowanej i w pełni ewangelicznej służby wszystkim narodom. Jest to interwencja nieoczekiwana, gdyż nikt nie wiedział, że tego samego dnia, 21 maja ubiegłego roku, papież zamierzał wziąć udział w zgromadzeniu ogólnym PMS, które było wówczas zawieszone z powodu koronawirusa. Dlatego Papież zwrócił się do nich na piśmie.
Pierwsza część Orędzia jest bardzo precyzyjnym przedstawieniem niektórych aspektów związanych z misjami, które Papież nakreślił już wcześniej w innym dokumencie programowym pontyfikatu, tj. Evangelii gaudiumChciał to powtórzyć przy tej okazji, bo uważa, że jest "nie do odroczenia", aby rozwój PMS przyjął i zastosował te same kryteria i sugestie sprzed siedmiu lat.
Zaraz po tym Ojciec Święty skupia się na tym, co może być talentami, które należy rozwijać, ale także pokusami i chorobami, których należy unikać, ciężarami, które grożą utrudnieniem drogi, wraz z prawdziwą zdradą. Natomiast ostatnia część zawiera szereg praktycznych wskazań, które powinny posłużyć do przeformułowania nowego oblicza Dzieł Misyjnych, aby były one prawdziwym odbiciem miłości do Kościoła i do Chrystusa.
Znamienne jest, że Orędzie otwierają trzy fragmenty, jeden z Dziejów Apostolskich i dwa z Ewangelii Marka i Łukasza, które opowiadają o pożegnaniu Jezusa z uczniami i z tym światem - właśnie o Wniebowstąpieniu - wskazując w ten sposób na podłoże tego, co Papież wyraża w całym tekście. Podczas gdy Pan inicjuje wypełnianie się Królestwa, Jego uczniowie gubią się w domysłach; lecz gdy tylko wstąpi do nieba, powracają. "pełen radości".. Klucz do tej "zmiany" podyktowany jest przez Ducha Świętego, obiecanego, a następnie otrzymanego w dniu Pięćdziesiątnicy.
Sekret dobrej misji ewangelizacyjnej jest więc podany przez tę otrzymaną radość, a także przez fakt, że jest ona ożywiana przez Ducha Świętego, który zachowuje ją od domniemanej samowystarczalności lub pragnienia władzy, które zawsze czają się w każdym projekcie kościelnym - zaznacza papież Franciszek.
Musimy zatem wyjść od założenia, że zbawienie przychodzi dla każdego człowieka. "przez perspektywę spotkania z Tym, który nas powołuje".i tylko wtedy można zeznawać "przed całym światem, z naszym życiem".ponieważ zostaliśmy wybrani i uprzywilejowani, "chwała Chrystusa zmartwychwstałego"..
Cechy charakterystyczne misji
W tym miejscu Franciszek wspomina dalej "cechy wyróżniające". misji ożywionej przez Ducha Świętego. Po pierwsze, musi być atrakcyjnaInni muszą dostrzec w tym, który ich przyciąga, że on z kolei był "pociągnięty przez Chrystusa i Jego Ducha".: "gdy ktoś idzie za Jezusem, szczęśliwy, że go pociąga, inni to zauważą"..
Drugą cechą jest. "nieodpłatnie". która wypływa z "wdzięczność". Nie byłoby bowiem właściwe przedstawianie misji i ewangelizacji jako "wiążący obowiązek, swoiste 'zobowiązanie umowne' ochrzczonego"..
Następnie, ogłoszenie musi być dokonane z "pokora".bez arogancji lub arogancji, i konieczne jest "ułatwiaj, nie komplikuj". proces przybliżania ludzi do Kościoła, bez "dodawanie bezużytecznych obciążeń do i tak trudnego życia ludzi". i nie utrudniając pragnienia Jezusa, który "chce leczyć wszystkich, ratować wszystkich"..
Specyfika PMO
Omawiając cechy charakterystyczne OMP i jej ewentualne "ponowne wynalezienie" w obecnych czasach dla bardziej owocnej przyszłości, Franciszek przypomniał niektóre ze swoich "cechy wyróżniające", Najważniejsze z nich są często pomijane, a wręcz przeciwnie - mają pierwszorzędne znaczenie.
Po pierwsze i najważniejsze, urodzenie się spontanicznie misyjnego zapału wiernego ludu; fakt, że zawsze prowadzono je w oparciu o. modlitwa i organizacja charytatywnauznany przez Kościół i jego biskupów za jego konfigurację proste y betonzorganizowany jako sieć kapilarna która jest zintegrowana z innymi instytucjami i rzeczywistościami kościelnymi; o ile są one rozsiane po wszystkich kontynentach, stanowią "pluralizm, który może chronić przed ideologiczną homologacją i kulturową jednostronnością".W tym sensie jest to obraz powszechności Kościoła.
Niektóre zagrożenia
Na podstawie tych osobliwości Ojciec Święty przestrzega ciało pontyfikalne przed pewnymi "patologiami", które dotykają także inne ciała kościelne - co potępił np. podczas pierwszych spotkań z Kurią Rzymską w celu wymiany życzeń świątecznych - a są to. samowystarczalność"autopromocja", która prowadzi do wycofania się w głąb siebie poprzez wydatkowanie energii na autopromocję lub szukanie przestrzeni i znaczenia w Kościele; "autopromocja" pragnienie dowodzeniaNa stronie elitaryzmrodzaj "najwyższej klasy specjalistów". konkurując z innymi elitami kościelnymi;. izolacja wsi"Szkolenie" publiczności, wobec której okazywana jest nawet niecierpliwość lub opracowywane są przemówienia perswazyjne w celach szkoleniowych;. abstrakcjaUE traci kontakt z rzeczywistością i popada w jałowe inicjatywy intelektualne, które kończą się udomowieniem wiary ludzi. funkcjonalizmpowierzając wszystko "modele światowej sprawności". i zgaszenie łaski.
Rady papieża
Podążają za radą Papieża, by ponownie rozważyć samo PMO. Jako pierwszy punkt, swoisty powrót do źródeł, z "bardziej intensywne 'zanurzenie' w prawdziwym życiu ludzi".Proces ten musi zawsze opierać się na modlitwie i miłości, które są cenne w swoim elementarnym i konkretnym stanie, wyrażają się w konkretnych okolicznościach i warunkach, dając odpowiedzi na realne pytania i żądania. Proces ten musi być zawsze wspierany przez modlitwę i miłość, które są cenne w swoim podstawowym i konkretnym stanie, wyrażając "powinowactwo PMO z wiarą Ludu Bożego".. Powinniśmy się cieszyć i dziwić historiami zwykłej świętości, które można odnaleźć w kontakcie z tak wieloma rzeczywistościami i sytuacjami, w których działamy, ucząc się uciekać od autoreferencyjności zarówno w realizacji programów, jak i w elastyczności struktur i wyborze osób odniesienia.
Ważne jest również, aby przy łączeniu zasobów nie poprzestawać na zimnych i pozornie bardziej "wynagrodzenie", ale należy zawsze brać pod uwagę wkład, choćby niewielki, rzeszy ochrzczonych; co do wykorzystania darowizn, mają być one rozdzielane z należytym uwzględnieniem "rzeczywiste podstawowe potrzeby społeczności".Celem jest uniknięcie form dobrobytu lub wyboru inicjatyw, które nie są zbyt konkretne.
Na koniec papież zachęca nas, byśmy nie zapominali o ubogich. - 'boskie upodobanie', które stanowi wyzwanie dla życia wiary każdego chrześcijanina".-szanować bogatą różnorodność ludów, wśród których pracujemy, i być zawsze odbiciem papieskiej dobroczynności i bezinteresowności w świecie, "sługa sług Bożych".
