11 lutego, w święto Matki Bożej z Lourdes, Ojciec Święty Franciszek dokona kanonizacji kobieta urodzona w miejscu oddalonym od portu w Buenos AiresSantiago de Estero, pierwsza diecezja w Argentynie.
W ten sposób papież jezuita kanonizuje kobietę, która z ducha ignacjańskiego uczyniła swoją drogę do świętości. Podobnie jak Cura Brochero, święty kapłan ze wzgórz Kordoby w Argentynie, "Mama Antula" uczyniła z ćwiczeń duchowych drogę do spotkania z Bogiem, pracując niestrudzenie nad ewangelizacją z doświadczenia poszukiwania i znajdowania woli Bożej, jak naucza święty z Loyoli.
Badacze historyczni i religijni zapewnili, w rozmowie z mediami relacjonującymi kanonizację, że María Antonia de Paz y Figueroa starała się "dotrzeć do wszystkich potrzebujących, wzywając wszystkie klasy społeczne" i opisali jej pracę jako jeden z "najsilniejszych przejawów ewangelizacji ludowej w kraju".
Urodzona w 1730 r. w Santiago del Estero, Mama Antula była potomkinią znamienitej rodziny, która rozpoczęła swoją praktykę religijną, zwracając się do jezuitów "z wolną i spontaniczną decyzją, która zrodziła się z miłości w wyniku jej chrześcijańskiego powołania", według historyka Gracieli Ojeda de Río, która od 1980 r. poświęciła się rozpowszechnianiu życia tej błogosławionej.
"To kobieta wiary, świecka, oddana Kościołowi. Była jak pierwsze beatnicy w historii, bardzo kulturalni, którzy czytali, kształcili się i służyli społeczeństwu, nie patrząc na kogo, i starali się dotrzeć do wszystkich potrzebujących, wzywając wszystkie klasy społeczne", skomentował również historyk.
Po procesie, który rozpoczął się w 1767 roku, jezuici zostali wydaleni z regionu. Jednak Mama Antula kontynuowała głoszenie kazań w różnych prowincjach kraju, co wymagało od niej przejścia ponad 5000 kilometrów.
Nigdy nie możemy zapominać o kontekście historycznym i geograficznym każdego świętego. Mama Antula rozpoczęła swoją pracę w niegościnnej rzeczywistości, bez środków i z jedynym przekonaniem, jakie dawała jej wiara i świadomość misji, którą otrzymała. W swoim życiu nie stała się mieszczanką, ale "wyszła na peryferie swoich czasów", aby przybliżyć Boga wszystkim mężczyznom i kobietom swoich czasów.
Kazania Mamy Antuli
Zaczął głosić kazania w wieku 49 lat i "Przeszła tysiące kilometrów przez pola, wioski i miasta, miasteczka i przedmieścia, szukając serc" - mówi Aldo Marcos de Castro Paz, członek argentyńskiej Rady Historii Kościelnej, który napisał dokumentalny portret błogosławionej. "Jej praca jest jednym z najsilniejszych przejawów ewangelizacji ludowej w naszym kraju. W czasach, w których rządziły honory rodowe, etykieta, dziedziczenie i hierarchia, udało jej się zapewnić, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety uczestniczyli w tych samych rekolekcjach, że wszyscy jedli ten sam chleb" - dodaje de Castro Paz.
Ekspert ds. świętej komentuje również, że "pomogła ona rdzennym społecznościom w budowaniu własnego poczucia tożsamości narodowej", jednocześnie "promując godność pracy" poprzez instruowanie kobiet w zakresie pracy, a mężczyzn w budowie własnych domów.
W Mamie Antuli widzimy przedsmak wiodącej roli kobiet w społeczeństwie i w Kościele. Dzięki swojemu kobiecemu geniuszowi, jak mawiał św. Jan Paweł II, kobiety podtrzymują wartości i tradycje narodu. Nie możemy zapominać, że Mama Antula podjęła "zdecydowaną determinację", o której mówi św. Ignacy po wypędzeniu jezuitów. W Kościele to kobiety podtrzymują wiarę i tradycje.
Kobieta modlitwy
Mama Antula jest kanonizowana w ramach "Roku Modlitwy", który papież zainicjował w styczniu 2024 roku. Jej wielki apostolat poprzez Ćwiczenia Duchowe jest jej skutecznym sposobem ewangelizacji. Ćwiczenia, nawet u bardzo prostych ludzi, są bliskim doświadczeniem samego Boga. Nigdy nie przestał pracować dla mężczyzn i kobiet, aby spotkać miłosiernego Ojca.
Wraz z przybyciem do Buenos Aires w 1779 r., budowa Domu Ćwiczeń Duchownych była jednym z głównych celów Błogosławionej. Cintia Suárez, badaczka postaci świętej, podkreśla, że udało jej się zbudować go na darowanej ziemi i ze środków pochodzących z jałmużny wiernych.
"Chciała pomagać, służyć potrzebującemu i zapomnianemu sektorowi społeczeństwa, ale nie jako zakonnica. W rzeczywistości nie złożyła ślubu posłuszeństwa, złożyła ślub czystości i ubóstwa, ale nie posłuszeństwa w żadnym zakonie", wyjaśnia Suárez.
Ćwiczenia duchowe składają się z medytacji obejmujących ciszę, czytania i rozmowy z kapłanem.
"Dzieje się tak, ponieważ jezuici byli pewni, że Bóg działa osobiście z każdą osobą, a mężczyźni i kobiety mają możliwość bezpośredniego komunikowania się z Nim poprzez swojego ducha i intelekt" - mówi Ojeda de Río, który jest odpowiedzialny za oprowadzanie po Świętym Domu Ćwiczeń Duchowych.
Zaangażowanie na rzecz swoich pracowników
Mama Antula "była pionierką w dziedzinie obrony praw człowieka". ponieważ zmobilizował się na rzecz ludzi, Indian, mulatów, w czasach, gdy klasy społeczne nie mieszały się, a niewolnik nie chodził główną ulicą", mówi historyk Suárez.
Odnosi się również do sierot, które błogosławiona przyjęła, a którym nadała imię "Święty Józef", to samo, które przyjęła, gdy rozpoczęła karierę kościelną. "Udało jej się skłonić do rekolekcji ludzi, którzy w życiu cywilnym byli oddzieleni przez system kastowy: kolor skóry, różne zawody, funkcje i godności amerykańskiego XVIII wieku".
Święci zawsze byli świadkami zasady Wcielenia: wiedzieli, jak zjednoczyć obecność Boga z godnością człowieka i przyjąć człowieka jako pośrednika do boskości.
Niech ta argentyńska święta będzie narzędziem do większego docenienia kobiecej obecności w Kościele, w historii i w świecie.