Watykan

Łagodność i pokora na synodalnej drodze

"Papież Franciszek poprosił o zaangażowanie całego Kościoła, aby wszyscy byli protagonistami w logice eklezjologii Ludu Bożego. To wyjaśnia, dlaczego Episcopalis communio przekształca Synod z wydarzenia w proces, artykułowany etapami".

Antonino Piccione-3 grudnia 2023 r.-Czas czytania: 4 minuty

Zdjęcie: Uczestnicy Synodu podczas rekolekcji przed spotkaniem ©CNS photo/Vatican Media via YouTube

Pierwszy Synod, który odbył się zgodnie z Konstytucja apostolska Episcopalis communio od 15 września 2018 r. "Dla Kościoła synodalnego: komunia, uczestnictwo i misja": pierwsza sesja XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów odbędzie się 4 października.

Etap procesu zainicjowanego 10 października 2021 r., który zakończy się nową sesją w przyszłym roku, również w październiku. Pierwsza z aktywnym udziałem i prawem głosu siedemdziesięciu nie-biskupów, a także obecnością pięćdziesięciu ekspertów, podzielonych na moderatorów i teologów. 

Odkryć na nowo wymiar ciszy, aby wsłuchać się w głos Ducha i uczynić Synod miejscem braterstwa: oto duchowa "droga" wskazana Kościołowi przez papieża Franciszka podczas Synodu. ekumeniczne czuwanie modlitewne "Razem - Spotkanie Ludu Bożego", 30 września na Placu Świętego Piotra.

Wraz z Franciszkiem dziewiętnastu przedstawicieli ekumenicznych modliło się wspólnie i wysłuchało ważnych świadectw młodych ludzi, w tym uchodźców i osób niepełnosprawnych intelektualnie.

Przed wypłatą

Po ekumenicznym czuwaniu i w ostatnim dniu duchowych rekolekcji w "Fraterna Domus" w Sacrofano dla uczestników Synodu, Matka Ignazia Angelini wskazała podczas celebracji na "intymną energię synodalnej podróży. We wszystkich jej etapach i przejściach. Sam Synod odbywa się jako "celebracja".

"Oddaj mi sprawiedliwość, Boże" (Ps 42:1) jest wyrazem", zauważył, "jęku uciskanej ludzkości i stworzenia w próżności i w bólu (Rz 8:20-24), ofiary ogólnego smutku, który przesłania nasze dni".

Ale potem, bez przerwy, śpiewamy: "Wszystko śpiewa i krzyczy z radości" (Ps 63:14). To właśnie ten kontrapunkt błagania i uwielbienia jest niewzruszoną pieśnią wiary, która łączy dysonansowe harmonie światów widzialnych i kulturowych, towarzysząc nam w nocy w walce o wiarę, o bycie w towarzystwie ludzi jako "wszystkich braci i sióstr".

Wtórował mu ojciec Radcliffe, dla którego "wieczorne zwołanie każdego dnia, w Magnificat, wita nas i objawia nam, jak doprowadzić do końca każde dzieło podjęte w posłuszeństwie wiary. Gdy zapada wieczór, Matka Boża czeka na nas ze swoją pieśnią. Pieśnią niezwykłą ze względu na jej potencjał prorockiego odczytania historii. "Macierzyńska" synteza, która gromadzi i daje światło naszej postrzępionej ludzkiej historii. I wskazuje drogę".

Pieśń Maryi jest więc dana Kościołowi Bożemu na jego drodze, "aby zebrać w modlitwie wieczorny zmierzch i otworzyć przyszłość dla każdego z jego kroków. Nawet spotkania synodalne".

Magnificat jest - zdaniem o. Radcliffe'a - dla Kościoła i jego procesu synodalnego "codzienną łaską spełnienia; łaską, która popycha go naprzód, ponad różnicami i przeciwieństwami. Przynagla z głęboką pewnością, że Pan jednak daje łaskę, patrzy na ubóstwo, zna - od Egiptu uciskanego ludu po Golgotę Syna - nasze trudy i cierpienia".

Z łagodnością i pokorą. Imiona, twarze, pytania, porównania, wybory, pod tym jednoczącym spojrzeniem, "bez oglądania się za siebie".

Proces synodalny

Don Dario Vitali, profesor eklezjologii na Wydziale Teologii Dogmatycznej Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego, mianowany przez papieża Franciszka koordynatorem teologów-ekspertów zaangażowanych w Synod, wyjaśnia w wywiadzie dla Avvenire metodologię prac Synodu: "Papież Franciszek poprosił o zaangażowanie całego Kościoła, aby wszyscy byli protagonistami w logice eklezjologii Ludu Bożego. To wyjaśnia, dlaczego Episcopalis communio przekształca Synod z wydarzenia w proces, podzielony na etapy. W pierwszej fazie udział całego Kościoła i wszystkich w Kościele miał miejsce poprzez konsultacje Ludu Bożego w Kościołach partykularnych i po dwóch momentach rozeznania, w Konferencjach Biskupów i w Zgromadzeniach Kontynentalnych. Według Soboru Watykańskiego II Lud Boży uczestniczy w prorockiej funkcji Chrystusa (Lg 12). Dlatego członkowie niebędący biskupami, którzy nie reprezentują Ludu Bożego, ale są świadkami jedności procesu synodalnego, w pełni uczestniczą w zgromadzeniu. Ich obecność i wkład pokazują, że Synod nie jest ograniczonym zgromadzeniem i że pierwsza faza jest niezbędna do rozeznania. I że kwestie, którymi należy się zająć, wynikają z konsultacji z Ludem Bożym".

Ostatecznym celem tego procesu - argumentuje Vitali - jest "zakorzenienie synodalnego stylu i formy Kościoła, tak aby synodalność, jako konstytutywny wymiar Kościoła, mogła i musiała kształtować sam Kościół, jego życie, jego instytucje, jego sposób myślenia i działania, jego misję".

Zasada dojrzewająca w ślad za Tradycją, w ciągłości z Soborem, "która nie zaprzecza", konkluduje teolog, "Kościołowi takiemu, jakim był zawsze, ale która oświetla go nowym światłem, tą nowością, która zawsze jest w porządku łaski, w ten sposób nova et vetera, nowy, bo stary".

Również w ciągu ostatnich kilku dni papież Franciszek odpowiedział na 5 Dubia, pytania, które niektórzy kardynałowie zadali Ojcu Świętemu w lipcu ubiegłego roku. Odpowiedzi papieża, w języku hiszpańskim, zostały opublikowane na stronie internetowej Strona internetowa Dykasterii ds. Doktryny Wiary.

AutorAntonino Piccione

Biuletyn informacyjny La Brújula Zostaw nam swój e-mail i otrzymuj co tydzień najnowsze wiadomości z katolickim punktem widzenia.
Banery reklamowe
Banery reklamowe