Hiszpański ksiądz w Chinach: "Chrześcijaństwo w Chinach jest ciche, ale ma głębokie korzenie".Isabel Sanchez: "Przyjaciel apostoła nie czyni marketing"Marta RisariOpus Dei: "Bycie częścią Opus Dei nie umniejsza w żaden sposób wierności diecezjom".Santiago Martínez Sánchez, profesor historii na Uniwersytecie Nawarry i dyrektor Centrum Studiów Josemaríi Escrivá na tym uniwersytecie, przeprowadził naprawdę wyczerpujące badanie wczesnych lat Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża, od 2 października 1928 r., kiedy to urodził się święty Josemaría Escrivá. Josemaría Escrivá de Balaguer (1902-1975) założył Opus Dei do zakończenia Soboru Watykańskiego II w dniu 8 grudnia 1965 roku.
Pierwszą rzeczą, którą pokazują te dogłębne badania, jest to, że praca Opus Dei z kapłanami diecezjalnymi na całym świecie była, od samego początku kapłańskiego życia św. Oznacza to, że Boża wola, aby pracował na rzecz formacji świeckich duchownych, ich duchowego wsparcia, przygotowania do pracy pod rozkazami lokalnych ordynariuszy, a wreszcie budowania zjednoczonych i tętniących życiem prezbiteriów, była już w sercu św. Josemaríi od czasu, gdy był seminarzystą w Saragossie i pozostanie tak aż do jego śmierci w Rzymie.
Konfiguracja prawna
Historia prawna Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego KrzyżaJest odpowiedzią na wolę Bożą i przejdzie przez wszystkie uwarunkowania prawne prawa kościelnego od Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. do tego z 1984 r. oraz historię Kościoła i teologii od XX wieku do dnia dzisiejszego. W 1982 r. oba nurty zbiegły się w Konstytucji Apostolskiej "Ut Sit" i jej prawnym sformułowaniu w Bulli "Ut Sit" z 19 marca 1983 r., w której został sformułowany charyzmat Prałatury Opus Dei i nierozerwalnie zjednoczonego Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża. W tej formule prawnej elementy fundamentalne są zawarte i chronione przez prawo.
Zasadniczy rdzeń tej pracy będzie polegał na wyjaśnieniu, w jaki sposób ta wola Boża została zrealizowana: aby Opus Dei współpracowało z kapłanami diecezjalnymi w pełnej komunii z biskupami całego świata, promując pełną identyfikację tych kapłanów z ich ordynariuszami i kapłanami prezbiterium diecezjalnego, przekształcając zadanie kapłańskie powierzone mu przez ordynariuszy każdego miejsca jako sprawę do uświęcenia (17, 44, 456, 461).
Posługa kapłańska
Powszechnie wiadomo, a studium, które teraz przedstawiamy, wyjaśnia to bardzo szczegółowo, że kiedy święty Josemaria miał ubiegać się o papieskie zatwierdzenie Opus Dei, wówczas jako Instytutu Świeckiego, w związku z trudnościami, jakie napotkał w wyjaśnieniu tego, co miało stać się Stowarzyszeniem Kapłańskim Świętego Krzyża, był zdecydowany porzucić Dzieło, aby założyć Stowarzyszenie dla kapłanów na całym świecie i promować dążenie do świętości w posłudze.
Tak jak Bóg potwierdził mu obecność kobiet w Opus Dei, tak też sprawił, że zobaczył, iż "księża diecezjalni pasują" bez umniejszania ich miłości do diecezji, ani podwójnego posłuszeństwa, ani podziału w prezbiteracie. z mentalnością świecką i diecezjalną wśród innych członków Dzieła (258). Warto przeczytać ten rozdział powoli, ponieważ zawiera on bardzo interesującą dokumentację (280-281).
Właśnie, najlepszym wnioskiem z tej obszernej i solidnej pracy badawczej jest wskazanie na nadprzyrodzony charakter Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża i owoce świętości, jedności z biskupami każdej diecezji i członkami Prezbiteratu Kapłańskiego. Oczywiście św. Josemaria zawsze prosił kapłanów, którzy chcieli uzyskać formację i kierownictwo duchowe w tej instytucji, aby wykazali, że otrzymali Boże powołanie i pragnienie, aby pozwolić sobie pomóc i być w komunii modlitewnej z biskupem i Ojcem tej duchowej rodziny.
Kontekst
Podobnie autor starał się przybliżyć mentalność niektórych prałatów, ich kurii diecezjalnych i wychowawców seminaryjnych w latach czterdziestych, pięćdziesiątych i sześćdziesiątych na temat stowarzyszeń duchownych. Jest to konieczne, aby zrozumieć, dlaczego niektórzy biskupi nie w pełni rozumieli wolność kapłana do wstąpienia do Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża, podobnie jak później nie zrozumieli zmian, których młodzi ludzie domagali się po rewolucji 1968 roku. Krótko mówiąc, dialog ze współczesnym światem, który przyniósł Sobór Watykański II, aby móc lepiej pracować we współczesnym świecie.
Ważne jest również, aby przeczytać pierwsze rozdziały, aby dowiedzieć się trochę o wiejskim świecie, tak różnym od dzisiejszego, w rzeczywistości prawie zniknął ("con la gente se va el cura" s. 153). 153), ponieważ bez tych historycznych współrzędnych nie możemy zrozumieć systemu pedagogicznego seminariów diecezjalnych i samej formacji intelektualnej, która została im nadana, ponieważ większość tych chłopców dotrze do stolicy powiatu lub prowincji, jeśli będą się wyróżniać, w bardzo dojrzałym wieku, z długim doświadczeniem i po wielu latach czytania i osobistych studiów, które pozwolą im zakończyć dni pracy w parafiach z rodzinami i parafianami, którzy wymagali nieco wyższego poziomu.
Jedynym problemem tego interesującego studium jest jego ogromna długość, ponieważ kiedy dochodzi się do dziewiątego rozdziału, który jest najbardziej interesujący: "Historia diecezjalna Towarzystwa Kapłańskiego Świętego Krzyża" (539-626), trzeba już przeczytać wiele poprzednich pytań. Logicznie rzecz biorąc, jest to trudny problem, ponieważ ważne jest również, aby mieć dobrą podstawę dla poprzednich pytań, aby zrozumieć fakty. Prawdą jest, że rozbudowane wykresy znacznie ułatwiają zrozumienie zagadnień. Na koniec musimy podkreślić wysoki poziom duchowy tych księży (306).
Niewątpliwie mamy nadzieję, że ukaże się kolejny tom, który pokaże, w jaki sposób Towarzystwo Kapłańskie Świętego Krzyża naprawdę przetrwało ogromny atak zjawiska kontestacji i kryzysów tożsamości, które miały miejsce w wielu miejscach w Hiszpanii. Ukaże również intensywną pracę kapłanów Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża w odkrywaniu wielu powołań do seminariów i współpracy z władzami seminariów i biskupami, dzięki czemu narodziło się wiele powołań, które dziś, wraz ze swoimi towarzyszami, są nadzieją i przyszłością Kościoła w Hiszpanii (422).
Santiago Martínez Sánchez, Párrocos, obispos y Opus Dei. Historia y entorno de la Sociedad Sacerdotal de la Santa Cruz en España, 1928-1965, Rialp, Madrid 2025, 702 pp.
