María Josefa Molera Mayo (23 stycznia 1921 - 3 września 2011) była wybitnym hiszpańskim naukowcem specjalizującym się w kinetyce chemicznej i technikach analitycznych chromatografii gazowej, której praca miała znaczący wpływ na obecną strukturę badań naukowych w Hiszpanii.
Urodzona w wiosce Isaba w Nawarze, dzieciństwo Molery Mayo naznaczone było wydarzeniami hiszpańskiej wojny domowej (jej ojciec zginął na polu bitwy).
Kształcił się na Centralnym Uniwersytecie w Madrycie (obecnie Uniwersytet Complutense), gdzie wyróżniał się w dziedzinie nauk chemicznych, kończąc studia z wyróżnieniem w ciągu zaledwie trzech lat.
Później, nie bez trudności związanych z jej stanem jako kobiety, udało jej się uzyskać doktorat w Instytucie Chemii Fizycznej "Rocasolano" CSIC pod kierunkiem profesora Ríusa Miró.
Jego praca magisterska koncentrowała się na zastosowaniach rtęciowej elektrody żylnej jako substytutu kropli rtęci, co przyniosło mu nadzwyczajną nagrodę za jego badania.
Jego kariera naukowa nie ograniczała się do Hiszpanii. Otrzymał stypendium Ramsay Memorial Fellowship Trust, które umożliwiło mu pracę w Laboratorium Chemii Fizycznej na Uniwersytecie Oksfordzkim oraz na Wydziale Chemii Fizycznej na Uniwersytecie w Sheffield.
Był znany ze swojego wkładu w rozwój chromatografu gazowego w Hiszpanii i pionierskiej pracy nad charakterystyką wina wraz z naukowcami Mª Dolores Cabezudo i Martą Herráiz.
We współpracy z chemikiem J. A. Domínguezem i matematykiem J. Fernándezem Biarge opracował metody analizy reakcji chemicznych za pomocą chromatografii gazowo-cieczowej, wykorzystując kombinację do czterech kolumn chromatograficznych.
Jego sprzęt został doceniony przez producentów chromatografów gazowych, dzięki czemu w 1967 roku otrzymał prestiżową nagrodę Peking-Elmer Hispania.
Otrzymała również Nagrodę Alfonsa X el Sabio przyznawaną przez CSIC oraz Medal Chemii Królewskiego Hiszpańskiego Towarzystwa Fizycznego.
Publiczny Uniwersytet Nawarry.
Stowarzyszenie Katolickich Naukowców Hiszpanii
