Osoby uczestniczące w pogrzebie Benedykta XVIHomilia Ojca Świętego Franciszka w. trzeźwy Msza żałobna za Benedykta XVI, zgodnie z życzeniem papieża emeryta, była skoncentrowana na Jezusie Chrystusie i można ją było streścić w trzech ideach.
Przede wszystkim powierzenie Pana w ręce Ojca jako Pasterza i wzór pasterzy. Tak rozpoczął swoją homilię papież rzymski: "Ojcze, w Twoje ręce polecam ducha mojego (Łk 23, 46). Są to ostatnie słowa, które Pan wypowiedział na krzyżu; Jego ostatnie tchnienie, można powiedzieć, zdolne potwierdzić to, co charakteryzowało całe Jego życie: ciągłe oddawanie się w ręce Ojca".
Po drugie, Papież nakreślił profile i cechy charakterystyczne oddania się Pana w ręce Boga Ojca: wdzięczne oddanie się na służbę; oddanie modlitewne i adoracyjne; podtrzymywane przez pocieszenie Ducha Świętego.
Na koniec Papież wskazał, jak ten model Pasterza wypełnił się w Benedykcie XVI.
W końcowej części, po zacytowaniu św. Grzegorza Wielkiego, Ojciec Święty przedstawił szeroki zarys Mszy św. pogrzebowej: "To wierny Lud Boży, który zebrany razem, towarzyszy i powierza życie tego, który był ich pasterzem. Jak kobiety z Ewangelii przy grobie, jesteśmy tu z zapachem wdzięczności i maścią nadziei, aby raz jeszcze okazać mu miłość, która nie zaginęła; pragniemy to uczynić z tą samą uncją, mądrością, delikatnością i oddaniem, jakimi potrafił obdarzać przez lata".
Na zakończenie papież powrócił do słów otwierających jego krótką homilię, z wyraźnym wspomnieniem o zmarłym papieżu emeryturze: "Chcemy powiedzieć razem: Ojcze, w Twoje ręce oddajemy jego ducha. Benedykt, wierny przyjaciel Oblubieńca, niech twoja radość będzie doskonała w słuchaniu Jego głosu na wieki wieków!
Te słowa przypominały słowa, które wymienił pod koniec pierwszego Angelus tego roku, w uroczystość Matki Bożej, dzień po śmierci Benedykta XVI, którego nazwał wiernym sługą Ewangelii i Kościoła":
"Początek nowego roku powierzony jest Maryi Najświętszej, którą dziś obchodzimy jako Matkę Boga. W tych godzinach przyzywamy jej wstawiennictwa w szczególności za papieża emeryta Benedykta XVI, który odszedł z tego świata wczoraj rano. Jednoczymy się wszyscy razem, jednym sercem i jedną duszą, w dziękczynieniu Bogu za dar tego wiernego sługi Ewangelii i Kościoła".
"Pozwolił się cyzelować woli Boga".
W pięknej homilii papież, który przez cały czas odwoływał się do Jezusa, opisał "ręce przebaczenia i współczucia, ręce uzdrowienia i miłosierdzia, ręce namaszczenia i błogosławieństwa, które przynagliły go do oddania się także w ręce braci". Pan, otwarty na historie, które napotkał na swojej drodze, pozwolił się cyzelować woli Boga, niosąc na swoich barkach wszystkie konsekwencje i trudności Ewangelii, aż zobaczył Jego ręce pełne miłości: 'Spójrz na moje ręce', powiedział do Tomasza (J 20, 27), i mówi to do każdego z nas".
"Zranione ręce, które wyciągają się i nigdy nie przestają się ofiarować, abyśmy poznali miłość, jaką Bóg ma do nas i uwierzyli w Niego (por. 1 J 4, 16)" - kontynuował Papież Rzymski. Ojcze, w Twoje ręce polecam ducha mojego" - to zaproszenie i program życia, który szepcze i chce jak garncarz (por. Iz 29, 16) formować serce pasterza, aż będą w nim biły te same uczucia Chrystusa Jezusa (por. Flp 2, 5)".
Wymieniając cechy tego poświęcenia, Papież mówił o "wdzięcznym oddaniu się na służbę Panu i Jego ludowi, które rodzi się z przyjęcia całkowicie darmowego daru: "Należysz do mnie... należysz do nich", bełkocze Pan; "jesteś pod opieką moich rąk, pod opieką mojego serca". Pozostań w zagłębieniu moich rąk i daj mi swoje".
"Modlitewne poświęcenie, w milczeniu kształtowane i doskonalone pośród rozdroży i sprzeczności, z którymi musi się zmierzyć pasterz (por. 1 P 1, 6-7) i powierzone mu zaproszenie do karmienia trzody (por. J 21, 17)" - kontynuował Ojciec Święty. "Podobnie jak Mistrz, dźwiga na swoich barkach trudy wstawiennictwa i trudy namaszczenia za swój lud, zwłaszcza tam, gdzie dobro musi się zmagać i zagrożona jest godność braci (por. Hbr 5, 7-9)".
"W tym wstawienniczym spotkaniu Pan rodzi łagodność zdolną do zrozumienia, przyjęcia, oczekiwania i postawienia się ponad nieporozumieniami, które może to wywołać. Niewidzialna i nieuchwytna łagodność, która pochodzi z wiedzy o tym, w czyje ręce składa się swoje zaufanie (por. 2 Tm 1,12) - dodał.
"Pasterstwo oznacza gotowość do cierpienia".
"Modlitewna i adoracyjna ufność - wskazał Franciszek - zdolna do interpretowania działań pasterza i do dostosowania jego serca i jego decyzji do Bożego czasu (por. J 21, 18): Pasterzować to znaczy kochać, a kochać to znaczy także być gotowym na cierpienie. Kochać znaczy: dawać owcom prawdziwe dobro, pokarm Bożej prawdy, Bożego słowa, pokarm Jego obecności".
A także, w końcu, "poświęcenie podtrzymywane przez pociechę Ducha, który zawsze towarzyszy mu w misji: w pasjonującym dążeniu do przekazywania piękna i radości Ewangelii (por. Adhortacja Apostolska Gaudete et exsultate57), w owocnym świadectwie tych, którzy jak Maryja pozostają na wiele sposobów u stóp krzyża, w tym bolesnym, ale solidnym pokoju, który ani nie oblega, ani nie ujarzmia; i w upartej, ale cierpliwej nadziei, że Pan spełni swoją obietnicę, jak obiecał naszym ojcom i swoim potomkom na wieki (por. Łk 1, 54-55)".
"Powierz naszego brata w ręce Ojca".
"Również my - podkreślił Papież - mocno zjednoczeni z ostatnimi słowami Pana i ze świadectwem, które naznaczyło jego życie, pragniemy jako wspólnota kościelna pójść jego śladami i powierzyć naszego brata w ręce Ojca: niech te ręce miłosierdzia znajdą swoją lampę zapaloną olejem Ewangelii, który on wylał i o którym świadczył za życia (por. Mt 25, 6-7)".
