We wtorek 7 stycznia 2025 r. młodzi Maxim Permin i Sergey Sudak zostali wyświęceni na diakonów podczas wzruszającej uroczystości w Ałmaty, stając się pierwszymi dwoma diakonami, a w przyszłości kapłanami, wyświęconymi do posługi duszpasterskiej w tym południowokazachskim mieście, które do 1997 r. było stolicą Kazachstanu. Diecezja Ałmaty obejmuje obszar 711 000 km² i składa się z 11 parafii.
Maxim Pernim, z zawodu dziennikarz, jest studentem Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego w Karagandzie, które zostało założone w 1998 roku. Seminarium w Karagandzie, położone 1000 km od Ałmaty, skupia młodych ludzi z kilku krajów Azji Środkowej i Kaukazu. Sergey Sudak, nauczyciel szkoły podstawowej z Kostanay na północy kraju, kończy studia kapłańskie w seminarium w Sankt Petersburgu w Rosji.
Pełne nadziei święcenia
Święcenia duszpasterskie są prawdopodobnie pierwszymi w historii tej młodej diecezji, utworzonej po upadku Związku Radzieckiego, choć jej korzenie sięgają XIV wieku wraz z diecezją Almalyk, założoną na Jedwabnym Szlaku. Misjonarze tacy jak Ryszard z Burgundii i Paschał z Vitorii, obecnie w procesie beatyfikacyjnym, przynieśli chrześcijaństwo do regionu pod ochroną syna Czyngis-chana, Czagataja. Jednak po jego śmierci misjonarze zostali zamęczeni, gdy obszar ten znalazł się pod panowaniem muzułmanów. Po wiekach nieobecności katolików, obecna diecezja Ałmaty z nadzieją podejmuje ich dziedzictwo, wyświęcając młodych mężczyzn z tego kraju.
Chociaż liczba święceń w kraju, który jest uważany za kraj misyjny, rośnie w ostatnich latach, ich częstotliwość jest daleka od tej w krajach o tradycji katolickiej. 12 września 2021 r. ksiądz Evgeniy Zinkovskiy, obecnie biskup pomocniczy Karagandy, został wyświęcony na biskupa. Lata wcześniej, 29 czerwca 2008 r., wyświęcono pierwszego etnicznego kazachskiego księdza, Rusłana Rachimberlinowa, obecnego rektora seminarium w Karagandzie. Dwaj młodzi mężczyźni wyświęceni w styczniu tego roku, choć mają słowiańskie pochodzenie, mówią płynnie w języku kazachskim (oprócz ojczystego rosyjskiego), co czyni ich szczególnie dobrze przystosowanymi do niezbędnego zadania służenia społeczności, która pracuje nad inkulturacją i staje się naturalna dla osób pochodzenia kazachskiego.
Jest to zatem dobra wiadomość dla Kościoła w kraju i w mieście, który trzy lata po tym, jak ucierpiał z powodu niektórych sprzeczki która groziła zniszczeniem lat pokojowego i harmonijnego współistnienia, wykazała się odpornością, po raz kolejny pokazując swoje najlepsze oblicze wieloetniczności i różnorodności religijnej.