Kultura

Katoliccy naukowcy: Gregorio Marañón, lekarz, historyk i polityk

15 stycznia 1960 r. zmarł Gregorio Marañón, hiszpański lekarz, historyk, polityk, pisarz i myśliciel pokolenia 1914. Ta seria krótkich biografii katolickich naukowców została opublikowana dzięki współpracy Stowarzyszenia Katolickich Naukowców Hiszpanii.

Marcelo Galarza i Vicentini-15 styczeń 2025-Czas czytania: 2 minuty
Gregorio Marañón

Gregorio Marañón y Posadillo (19 maja 1887 - 27 marca 1960) był hiszpańskim internistą, naukowcem, historykiem, pisarzem i myślicielem, założycielem endokrynologii w Hiszpanii.

Jego dorobek obejmuje ponad 2000 artykułów, ponad 500 monografii naukowych i około 40 książek. Napisał pierwszy traktat na temat medycyny wewnętrznej w Hiszpanii oraz książkę Podręcznik diagnostyki etiologicznej (1946) była jedną z najbardziej rozpowszechnionych książek medycznych na świecie. Chociaż był aktywnym lekarzem w swojej praktyce, był także lekarzem rodziny królewskiej i wielu osobistości ówczesnego życia politycznego, literackiego i społecznego. Ale przede wszystkim był "doktorem dobroczynności" - lub lekarzem opieki nad ubogimi - z Szpital prowincjonalny w Madryciedzisiaj Ogólny szpital uniwersytecki Gregorio MarañónW 1911 r. na własną prośbę został przydzielony do służby chorób zakaźnych. Jako historyk jest uważany za pierwszorzędnego biografa, a jego prace odzwierciedlają jego katolicki status.

Wśród dzieł, które odzwierciedlają jego katolicyzm, możemy wymienić tekst "San Martín bueno y malo", a także pisma o świętym Ignacym, Fray Luisie, Cervantesie, Isabel la Católica i świętej Teresie w Paryżu. Chociaż jego najwybitniejsze dzieła dotyczą Benito Jerónimo Feijoo y Montenegro (1676-1764), benedyktyńskiego zakonnika, eseisty i hiszpańskiego poligrafa; oraz Martín Sarmiento lub Padre Sarmiento (1695-1772), hiszpańskiego benedyktyńskiego pisarza i uczonego, który należał do oświecenia. Jego pisma są pełne głębokiej religijności w ramach biograficznych. Surowy, humanistyczny i liberalny człowiek, uważany jest za jednego z najbardziej błyskotliwych hiszpańskich intelektualistów XX wieku. Był członkiem pięciu z ośmiu akademii królewskich i przewodniczącym Ateneo Madrileño.

Z drugiej strony wyróżnia się stanowisko autora w sprawie osobistej interioryzacji, w którym demonstruje on swoje konceptualne rozróżnienie między religią a instytucją sacrum, przy jednoczesnym zachowaniu i obronie autentyczności wartości ewangelicznych. W rzeczywistości, wśród jego stałych odniesień, Bóg i jego personifikacja w Jezusie pojawiają się jako model wartości.

AutorMarcelo Galarza i Vicentini

Uniwersytet w Murcji. SCS-Hiszpania.

Biuletyn informacyjny La Brújula Zostaw nam swój e-mail i otrzymuj co tydzień najnowsze wiadomości z katolickim punktem widzenia.