W adhortacji apostolskiej Gaudete et Exsutalte papież Franciszek przypomniał o powołaniu do świętości i wskazał, jak je przyjąć w dzisiejszym świecie. Ale jak ten cel powinien być realizowany? W świetle tego dokumentu profesor Ramiro Pellitero analizuje klucze do duszpasterskiego podejścia do świętości.
Tekst - Ramiro Pellitero
Uważna lektura adhortacja apostolska Gaudete et exsultate (19-III-2018, GE) pozwala wydobyć kilka kluczy do propozycji duszpasterskiej na temat świętości w dzisiejszym świecie.
Przegląd: cel i przesłanie
Pierwszym elementem jest cel, jaki sobie stawia. Papież deklaruje, że nie jest to "traktat o świętości" (n. 2), ale pokornie zamierza "sprawić, by wezwanie do świętości jeszcze raz rozbrzmiało", co ma więcej wspólnego z katechezą (echem wiary chrześcijańskiej). I wskazanie trybu lub formy: "starając się wcielić ją w obecny kontekst, z jego ryzykiem, wyzwaniami i możliwościami", co odpowiada gatunkowi teologii pastoralnej lub ewangelizacyjnej.
-Czym jest świętość?
Przejdźmy do przesłania: świętość. Świętość jest tu przedstawiona na wiele sposobów: jako wezwanie (które pojawia się w tytule) lub powołanie, jako droga (termin, który pojawia się w dokumencie ponad 40 razy, często razem ze świętością) oraz jako działanie Ducha Świętego (który oświeca i prowadzi, daje życie i pobudza, rozpala i umacnia swoją łaską zwłaszcza chrześcijan) w Kościele i w świecie.
