Pedagogika obrazuUniwersytet Nawarry wydaje audiobook Biblii"Chciałem wyjaśnić, jak to jest czuć się obcokrajowcem w dużym mieście".Poza typowo janinowskim słownictwem ("poznać, dać świadectwo, trwać, prawda, chwała" itp.), jedną z głównych cech kompozycji czwartej Ewangelii, w przeciwieństwie do synoptyków, jest obecność częstych dialogów Jezusa z różnymi postaciami, dialogów, które niekiedy kończą się monologiem Jezusa. Właśnie z tego powodu komentatorzy Ewangelii według Jana nazywają Jezusa "mistrzem dialogu", ponieważ bardzo często prowadzi on dialog w ciągu dnia, jak w przypadku Samarytanki, lub w nocy, jak w przypadku Nikodema.
Książka
Tę cechę Ewangelii według Jana słusznie podkreśla autor niniejszej monografii, który wykorzystuje dialogi Jezusa z różnymi postaciami do dialogu z czytelnikiem i stawiania mu wyzwań. Tak jak Jezus próbuje doprowadzić współczesnych mu ludzi do wiary, tak autor pomaga czytelnikowi w przyjęciu wiary.
Rzeczywiście, "wyzwanie wiary" przewija się przez całą książkę, od jej pierwszej strony do ostatniej. Wiara rodzi się ze słuchania, a César Franco trafnie wykorzystuje dialogi Jezusa z niektórymi współczesnymi mu ludźmi, by przemówić do czytelnika, zachęcając go do przyjęcia nie tylko wyzwania wiary, ale i samej dynamiki wiary, do przyjęcia Jezusa w Jego pełnej tożsamości i prawdzie, w miarę jak w dialogach dochodzą do głosu różne wymiary Jezusa.
W tym sensie César Franco wykorzystuje wszystkie narzędzia, jakie oferuje pragmalingwistyka. To znaczy analizuje wyrażenia językowe, które próbują przemówić nie tylko do rozmówcy Jezusa, ale także do rozmówcy Jana, czyli czytelnika wszystkich czasów. W ten sposób autor, będąc wiernym narracji biblijnej, ukazuje po raz kolejny swój wymiar pastoralny, czyniąc Słowo Boże skutecznym w sercu każdego czytelnika.
Ponadto autor w naturalny sposób podejmuje inny rodzaj dialogu, dialog między słowem a odpowiedzią, między Objawieniem a Tradycją. Zdaniem J. Ratzingera, w jego słynnym artykule "Wort und Antwort", klucz do ludzkiej egzegezy leży w tym dialogu między słowem, które wypowiedział Bóg, a reakcją, jaką to słowo wywołało, gdy zostało przyjęte, zwłaszcza w pierwszych pokoleniach chrześcijańskich.
W rzeczywistości bez tej odpowiedzi nie byłaby możliwa komunikacja, ponieważ każda komunikacja wymaga zarówno nadawcy, który ją nadaje, jak i odbiorcy, który ją odbiera. To jest to, co zwykle nazywa się "historią recepcji". Bardzo często autor wprowadza trafne teksty z Ojców Kościoła, które pomagają wydobyć wszystkie wymiary duchowe obecne w tekście janinowym.
Św. Cyryl Jerozolimski określił Ewangelię według Jana jako "Ewangelię duchową", podkreślając szczególny charakter tej Ewangelii ze względu na jej teologiczną głębię. Często jednak znajdujemy komentarze do niej, które są mało uduchowione i pozostawiają duszę zimną. To uderzające, że tak nieduchowy tekst powinien rodzić tak nieduchowe komentarze. W tym przypadku tak nie jest. Łatwe i głębokie pióro, do którego przyzwyczaił nas autor tego tekstu, wyciąga z tak wzniosłego tekstu konsekwencje teologiczne i duchowe.
Już Origen stwierdził, że "nikt nie może pojąć znaczenia Ewangelii Jana, jeśli nie spoczął na piersi Jezusa". Autor komentarza z pewnością zachęca czytelnika do oparcia głowy na piersi Mistrza, aby "objąć Jezusa", co jest istotą aktu wiary, według słynnej definicji św. Ireneusza. W tym sensie książka ta pomaga nam mieć to samo doświadczenie, co ci, którzy mogli zobaczyć, usłyszeć i dotknąć Jezusa, aby móc przyjąć Go w całej Jego prawdzie, czyli uwierzyć w Niego.
