Testo originale del articolo in inglese qui
"Bliskość, prostota, ubóstwo i naleganie na miłosierdzie i miłosierdzie Jezusa: oto traktaty wychodzące z jego nauczania, które ponad 40 lat temu wzbudziło atencję, a dziś jest bardziej niż kiedykolwiek aktualne.". Stefania Falasca, wiceprezes Fundacji Watykańskiej im. Giovanniego Paolo I, przypomina w ten sposób postać i dzieło zmarłego papieża w związku z jego beatyfikacją zaplanowaną na 4 września przyszłego roku.
Okazją było spotkanie, które Stowarzyszenie ISCOM promuje ze specjalistami z Watykanu i specjalistami od informacji zainteresowanymi bieżącymi sprawami Kościoła katolickiego: roboczy lunch, w miejscu położonym dwa kroki od San Pietro w Rzymie, w którym tego ranka uczestniczyło trio dziennikarzy.
Falasca, watykanista i pisarz, pracował jako wicepostulator do spraw beatyfikacji Jana Pawła I od 2006 roku, w którym zakończono dochodzenie diecezjalne, wraz z salezjańskimi postulatorami Don Pasquale Liberatore i Monsignor Enrico Dal Covolo, a następnie z kardynałem Beniamino Stella, którzy pełnią tę funkcję do dziś. , "nella coincidenza assoluta tra ciò che ha insegnato e ciò che ha vissuto".
Była to podróż trwająca około 15 lat, w której badaniami objęto ponad 70 archiwów w różnych miejscach, od głębokich treści historycznych i historiograficznych.
Wkrótce po jego śmierci - zauważa Falasca - to profesor Vittore Branca, bliski Luciano w latach jego patriarchatu w Wenecji, zwrócił uwagę na duszpasterską troskę papieża, jego wielką prostotę.
Papież wierny doktrynie św. Franciszka Salezego, świętego, który był mu bardzo drogi od okresu dojrzewania, kiedy czytał Filoteę i Traktat o miłości Boga. Luciani był pasterzem karmionym ludzką mądrością, który żył wszystkimi cnotami ewangelicznymi. Pasterz, który poprzedza i żyje w swoim Kościele przykładem, nie oddzielając życia duchowego od sprawowania władzy.
Na temat roli Kościoła w służbie ludzkości warto przypomnieć słowa wypowiedziane przez samego Lucianiego w omelii na początku pontyfikatu (3 września 1978 r.): "...Kościół, pokorny posłaniec Ewangelii do wszystkich ludów ziemi, przyczynia się do tworzenia klimatu sprawiedliwości, braterstwa, solidarności i nadziei, bez którego świat nie mógłby żyć.".
Bliższy bólowi ludu, "Kościół", podsumowuje Falasca, "nie mający odniesienia do samego siebie, który potwierdza swoje korzenie w tym skarbie nigdy nie zapomnianym, jakim jest Kościół starożytny, bez ludzkich triumfów, który żyje z odbitego światła Chrystusa, bliski nauczaniu wielkich Ojców, na których Sobór go ukierunkował".
Edykt Soboru Watykańskiego II stanowi zatem inspirację i ślad skutecznego pontyfikatu - atak serca położył kres życiu Lucianiego, zgodnie z rekonstrukcją historii i dokumentacji klinicznej, a także zeznaniami zdobytymi w trakcie procesu - a jednocześnie rygor aktualności. Świadczy o tym wymownie sześć "vogliamo"nel radiomessaggio Urbi et orbi pronunciato in latino da Giovanni Paolo I il 27 agosto 1978, giorno successivo alla sua elezione,.
Falasca przypomina je szczegółowo: "Chcemy kontynuować w ciągłości dziedzictwo Soboru Watykańskiego II (...) impuls odnowy i życia"; "Chcemy zachować wielką dyscyplinę Kościoła (...) zarówno w wykonywaniu cnót ewangelicznych, jak i w służbie ubogim, pokornym, obojętnym (...). Chcemy przypomnieć całemu Kościołowi, że jego pierwszym obowiązkiem jest ewangelizacja (...). Chcemy kontynuować zaangażowanie ekumeniczne z uwagą na to wszystko, co może sprzyjać jedności (...). Chcemy z pokojem i siłą trwać w tym pogodnym i konstruktywnym dialogu, który Paweł VI ustanowił jako fundament i program swojej działalności duszpasterskiej [...]. Wreszcie, chcemy włączyć wszystkie inicjatywy, które mogą zabezpieczyć i zwiększyć pokój w niespokojnym świecie".
Oto priorytety, które odżyły w ciągu trzydziestu czterech dni sesji pontyfikalnej poświęconej kolegialności biskupiej, służbie ubóstwu kościelnemu, poszukiwaniu jedności chrześcijan, dialogowi międzyreligijnemu i dialogowi ze światem współczesnym, na rzecz sprawiedliwości i pokoju.Takie są perspektywy, które dziś wybrzmiewają z jasnością, według wiceprezesa Fundacji Watykańskiej Giovanniego Paolo I: "Te sześć linii, które chcielibyśmy wprowadzić w życie, pomagają podkreślić papieża jako punkt odniesienia w historii Kościoła powszechnego.
W świetle listów z prywatnych archiwów, świadectw i interwencji pontyfikatu łatwiej jest teraz zrozumieć wytyczne magisterium Albino Lucianiego dla Kościoła soborowego bliskiego ludziom i jego siedmiu organizacji charytatywnych.."
