Tekst artykułu w języku hiszpańskim tutaj
Królowa Elżbieta II" tak bardzo zakorzeniła się w brytyjskiej kulturze i życiu, że wydawało się, iż jest nieśmiertelna i pozostanie na zawsze. Tysiące ludzi zjechało do Londynu, ustawiając się w kolejce na 14 godzin, jeśli nie więcej, aby oddać ostatni hołd Jej Wysokości, gdy leżała w stanie spoczynku w Westminster Hall. Światowi przywódcy przylecieli do Londynu, aby wziąć udział w pogrzebie, który został uznany za święto narodowe, a niezliczona liczba osób śledziła ceremonię w telewizji, radiu i Internecie.
Królowa, mimo wątłego zdrowia i postępującego wieku, nigdy nie abdykowała i pozostała na swoim stanowisku do ostatniego tchnienia, traktując je jako obowiązek na całe życie. Służba królowej Elżbiety II na rzecz swojego narodu i Wspólnoty Narodów służy nieustannemu przypominaniu, że niezależnie od stanu zdrowia, wieku czy etapu życia, zawsze można zaoferować innym nieocenione usługi; nigdy nie są one bezwartościowe, ani nie należy ich porzucać. Jak powiedziała, jeszcze zanim została królową, w dniu swoich dwudziestych pierwszych urodzin w 1947 roku, "oświadczam przed wami wszystkimi, że całe moje życie, czy to długie, czy krótkie, będzie poświęcone waszej służbie". Królowa nawet niedawno potwierdziła to zobowiązanie podczas swojego przesłania z podziękowaniami za Platynowy Jubileuszowy Weekend 2022: "Moje serce było z wami wszystkimi; i pozostaję zobowiązana do służenia wam najlepiej jak potrafię."
Królowa Elżbieta II od najmłodszych lat widziała, jak wielka odpowiedzialność spoczywa na niej w społeczeństwie. Na przykład w wieku 14 lat wraz z siostrą księżniczką Małgorzatą nadała audycję radiową, aby dać nadzieję i pocieszenie innym dzieciom przeżywającym grozę II wojny światowej. Dodatkowo od najmłodszych lat zawsze przypominała, że jej rola opiera się na wierze chrześcijańskiej. Jak sama kiedyś powiedziała, "Dla wielu z nas nasze przekonania mają fundamentalne znaczenie. Dla mnie nauki Chrystusa i moja osobista odpowiedzialność przed Bogiem stanowią ramy, w których staram się prowadzić swoje życie. Ja, jak wielu z was, w trudnych chwilach czerpałem wielką pociechę ze słów i przykładu Chrystusa.." Jako Najwyższemu Namiestnikowi Kościoła Anglii powierzono jej obowiązek obrony wiary protestanckiej. Otrzymała nawet tytuł "Obrońcy wiary". Był to tytuł pierwotnie nagrodzony Henrykowi VIII przez papieża Leona X za obronę przez króla Tudorów siedmiu sakramentów, którego później się wyrzekł; a następnie uchylony przez królową Marię I, ostatecznie przywrócony za panowania królowej Elżbiety I.
Za czasów królowej Elżbiety II uznawała i celebrowała inne wyznania. Jak powiedziała na przyjęciu międzyreligijnym w Pałacu Lambeth, 15th Luty 2012 "W istocie, grupy religijne mają chlubne osiągnięcia w pomaganiu najbardziej potrzebującym, w tym chorym, starszym, samotnym i pokrzywdzonym przez los. Przypominają nam o odpowiedzialności, którą mamy poza sobą."
Dla Kościoła katolickiego zapewne przyczyniła się do rozwoju stosunków, akceptując nawet konwersje we własnej rodzinie. Jest to dość istotne, gdyż przed panowaniem królowej Elżbiety II pierwszym suwerenem Wielkiej Brytanii, który odwiedził papieża był król Edward VII w 1903 roku, po trzech i pół wieku, a następnie król Jerzy V w 1923 roku. Spotkała pięciu papieży, czterech jako królowa i przypadkowo jej śmierć nastąpiła w ważne święto obchodzone w Kościele katolickim - Narodzenie Matki Bożej.
Katolicy przyłączyli się do żałoby po królowej Elżbiecie II, a w Anglii msza św. requiem została odprawiona przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Anglii i Walii, kardynała Vincenta Nicholsa, w dniu 9...th Wrzesień. Jak zauważył kardynał Nichols w homilii w katedrze westminsterskiej w Londynie "Królowa Elżbieta wykorzystała tak wiele okazji, aby wyjaśnić swoją wiarę, delikatnie, a jednocześnie bezpośrednio, zwłaszcza w prawie każdym publicznym orędziu świątecznym, które wygłaszała. Przypomniały mi o tym słowa św. Pawła, które właśnie usłyszeliśmy. Widziała, podobnie jak on, że jej obowiązkiem jest głoszenie wiary w Jezusa Chrystusa. I, jak powiedziała, wśród skarbów, które wypływały z tej wiary, była jej gotowość do nieosądzania innych, traktowania ludzi z szacunkiem i bez zbędnej krytyki, sprawiania, by byli mile widziani... nigdy nie koncentrowania się na drzazdze w cudzym oku. W przeciwieństwie do niej, zawsze była gotowa dostrzec dobro w każdym, kogo spotkała. W czasach, w których tak szybko spieszymy się, by zamknąć ludzi, by ich "unieważnić", jej przykład jest niezwykle ważny."
W czasach, gdy wielu, w tym współcześni przywódcy, często tak łatwo poddaje się najnowszym trendom, populizmowi, ideologiom czy określonemu stylowi życia, królowa była symbolem niezłomności, godności i wyrafinowania: nie dając się porwać ciągle zmieniającej się efemerycznej kulturze, która często umniejsza, skandalizuje i poniża człowieka. Pokazała, że formalności, wyrafinowanie i tradycja nie powinny być porzucone, ale są trybem do szacunku i samodyscypliny, przypominając o ich wyższym powołaniu w życiu; jak również o przykładzie, który muszą dać innym.
Była wzmocnieniem dla kobiet, pokazując, jak można być wiodącym autorytetem w świecie bez poświęcania swojej naturalnej kobiecości, a właściwie pokazując, że jest to wielka siła, którą należy przyjąć, a nie przeszkoda dla kobiecej tożsamości. Jak powiedziała niedawno w programie BBC królowa konsort, Camilla, składając hołd królowej, ona "wyrzeźbiła swoją własną rolę" w świecie zdominowanym przez mężczyzn.
W swoich świątecznych orędziach królowa Elżbieta II przypominała, że bez względu na to, jak bardzo posuwamy się do przodu w społeczeństwie, nigdy nie możemy stracić z oczu podstawowych wartości, których fundamentem jest chrześcijaństwo. Jak wspomniała w 1983 roku, badając postęp technologiczny w komunikacji i transporcie, "Być może jeszcze poważniejsze jest ryzyko, że to opanowanie technologii może nas oślepić na bardziej podstawowe potrzeby ludzi. Elektronika nie może stworzyć koleżeństwa; komputery nie mogą wygenerować współczucia; satelity nie mogą przekazać tolerancji." Królowa podziwiała technologię i nowe odkrycia na świecie, ale widziała też, jak ważne jest, by nie pozwolić, by te innowacje odciągały nas od najważniejszych rzeczy w życiu. Promowała potrzebę bycia blisko ubogich i okazywania szacunku bliźnim, nie pozwalając, by nasz status czy talenty były wykorzystywane jako środek do obezwładniania innych, ale by służyły innym.
Królowa Elżbieta II była współczesnym uosobieniem elegancji i wyrafinowania, które wiele osób próbowało naśladować, ale często nie udawało się. Gdy naród i reszta świata jednoczą się w pożegnaniu z pomnikową postacią ostatnich czasów, najwłaściwsze jest zakończenie tego artykułu jednym z ostatnich przesłań królowej. W swoim orędziu z okazji Dnia Przystąpienia do Unii Europejskiej w dniu 5th Luty 2022, królowa Elżbieta II zdawała się być żywo świadoma przyszłości i chciała przygotować wszystkich do tej smutnej chwili, podkreślając znaczenie wspólnoty: "Ta rocznica daje mi również czas na refleksję nad życzliwością okazywaną mi przez te lata przez ludzi wszystkich narodowości, wyznań i wieku w tym kraju i na całym świecie. Chciałabym podziękować wszystkim za wsparcie. Pozostaję dozgonnie wdzięczny i pokorny za lojalność i sympatię, którą nadal mnie obdarzacie. A kiedy w pełni czasu mój syn Karol zostanie królem, wiem, że udzielicie mu i jego żonie Camilli takiego samego wsparcia, jakiego udzieliliście mnie".
